De Pyracantha zie je niet snel over het hoofd. De heester heeft donkergroene blaadjes, die in mei en/of juni gezelschap krijgen van witte bloemen en in de nazomer mooi afsteken tegen de rode besjes.
Vanwege die rode besjes wordt de Pyracantha ook wel vuurdoorn genoemd. De vuurdoorn is half-bladhoudend. Voordat de bessen verschijnen bloeit de plant in mei-juni met witte bloemen, waar de bijen gek op zijn. Zij bevruchten de bloemen, waardoor de plant vol met bessen komt te zitten.
Verzorging Pyracantha
- De Pyracantha is erg gemakkelijk in verzorging. Geef de plant een plekje in de volle zon, halfschaduw of schaduw en hij heeft het al snel naar zijn zin.
- Zorg dat de plant in een voedselrijke, goed doorlatende grond staat en geef ‘m, zeker wanneer hij in potten of bakken staat, regelmatig water. Oudere planten kunnen goed tegen droogte door hun breed vertakte wortelstelsel.
- Wanneer je de Pyracantha als klimplant gebruikt kan deze wel 4-5 meter hoog worden. Het is verstandig hem ieder jaar even kort te houden, zodat hij mooi plat tegen de gevel of het klimrek aan blijft groeien.
- Ook solo staande vuurdoorns of haagplanten kun je snoeien om de vorm erin te houden, bloei een boost te geven en wild groeiende takken te verwijderen.
Herkomst
De Pyracantha komt oorspronkelijk uit het gebied dat zich uitstrekt van Zuidoost-Europa tot Zuidoost-Azië. De plant is sinds de zestiende eeuw in cultuur en wordt al jaren in tuinen en parken gebruikt.
Trivia
- De bessen van Pyracantha zijn niet erg geliefd bij vogels, waardoor ze soms tot in de winter aan de plant blijven zitten. Wanneer er echte voedselschaarste voor vogels ontstaat, komen vooral merels en lijsters soms toch nog van de bessen snoepen.
- De vuurdoorn is niet echt een aaibare plant, door de stevige, scherpe doorns is het soms oppassen. Maar juist kleine zangvogels willen nog weleens hun nestje maken in deze klimplant, omdat juist de doornen hen beschermen tegen katten.
- De venijnige doorns kunnen ook een natuurlijke bescherming bieden tegen inbrekers, handig!
