Pronkklokje

Pronkklokje (wetenschappelijke naam: Enkianthus campanulatus) is een winterharde, bladverliezende struik die statig omhoog groeit tot maximaal vijf meter (en daar járen over doet – de plant heeft geen haast). Meestal worden ze niet hoger dan zo'n twee meter. De geurige wit met roze gestreepte bloemen bloeien vanaf juni en zijn heel populair bij bijen. In het najaar worden de bloemen vervangen door groene zaaddozen aan lange steeltjes en verkleuren de bladeren prachtig van geel via oranje naar rood, en heb je er weer een heel andere plant aan. In de winter verliest pronkklokje zijn blad, maar de vruchten blijven meestal zitten en maken er ook dan een interessante tuinplant van.

Verzorging Pronkklokje

• Pronkklokje heeft het liefst een plek in halfschaduw.
• De kluit mag een beetje vochtig zijn, deze plant houdt van een beetje zure grond.
• Rhododendron is een uitstekende buurplant.
• Bemesten in het late najaar.
• Pronkklokje is winterhard.

Symboliek

• In 1790 werd de plant voor het eerst omschreven, door Portugese missionaris João de Loureiro in Vietnam.   
• De wetenschappelijke naam Enkianthus komt van het Griekse 'enkyos' dat 'zwanger' betekent en 'anthos' dat voor 'bloem' staat.
• Pronkklokje wordt in het verre oosten gezien als een plant met sterke 'chi' (energie). In het eerste deel van het jaar zijn ze yang (licht), in het tweede deel yin (donker), zo zorgt hij voor balans en harmonie.

Herkomst

Pronkklokje komt uit de heidefamilie en bestaat uit een plantengeslacht van struiken en kleine bomen. Er zijn zeventien soorten van bekend, waarvan er slechts enkele geschikt zijn als tuinplant. De soorten die door de ballotagecommissie zijn gekomen, doen het echter geweldig: Royal Horticulture Society verleende al twee keer hoogste prijs aan deze plant, voor haar unieke meerwaarde in de tuin. Pronkklokje groeit in het gebied van de oostelijke Himalaya tot Indochina, China en Japan, meestal aan de randen van een bos of een moeras.