Dwergsering

Is er iets heerlijker dan de geur van een bloeiende sering? De bloemen ruiken naar lente, groei en lekker buiten zijn. Een gewone sering (Syringa vulgaris) kan 4-7 meter worden, maar voor wie niet zoveel ruimte heeft, is er de dwergsering (wetenschappelijke naam: Syringa meyeri 'Palibin'). Dit is een traag groeiende klein blijvende soort die niet hoger dan twee meter wordt. Hij bloeit in het late voorjaar en de vroege zomer met violette of roze bloemen in kleine, dichte pluimen. Soms trakteert sering in het najaar op een tweede ronde bloemen. Het hartvormige blad is groen en zacht, de heester verliest in het late najaar zijn blad, maar is wel winterhard.

Verzorging dwergsering

• Dwergsering staat graag zonnig.
• De struik is niet kieskeurig wat betreft grond en verdraagt zelfs een droge plek.
• Bemesten in het vroege voorjaar en late najaar.
• Snoei in mei/juni meteen na de bloei zoveel mogelijk uitgebloeide bloemen weg. Zo voorkom je dat de plant zijn energie gebruikt om zaden aan te maken, maar weinig energie stopt in het maken van nieuwe bloemknoppen.
• Een sering ingrijpend snoeien betekent 1-3 jaar geen bloemen: even goed afwegen, dus

Geur on the rocks

Sering hoort bij de olijfboomfamilie en komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Europa. Vooral op rotsachtige heuvelhellingen in de Balkan groeit de struik uitbundig en is de lucht gedurende de bloei rijk aan seringengeur. De kweekversies zijn gevarieerder van kleur, van wit tot donkerpaars.

Trivia

• Sering komt pas na een paar jaar op dezelfde plek goed op gang qua bloei en slaat ook wel eens een jaartje bloeien over, om weer op krachten te komen
• De naam is afgeleid van de zeer zedige Griekse nimf Syringa, die zich toch liet verleiden door bosgod Pan, die muziek voor haar maakte op zijn fluit.
• Griekse herders maakten vroegen pijpen en fluiten van het hout van sering omdat het jonge hout gemakkelijk is uit te hollen. Het Griekse woord 'syrinks' betekent pijp.